αρμώνω (ρ.) αρμώνω [arˈmono] Ουλαγ., Φερτάκ.

Ουλαγάτς, Φερτάκαινα

Προστ. Εν. άρμω [ˈarmo] Ουλαγ.

Ουλαγάτς

όρμου [ˈormu] Μισθ.

Μισθί

ούρμου [ˈurmu] Μισθ.

Μισθί

Πληθ. αρμώτ' [arˈmot] Ουλαγ.

Ουλαγάτς

Παθ. αρμώμαι [arˈmome] Ουλαγ.

Ουλαγάτς

Μτχ. αρμωμένο [armoˈmeno] Ουλαγ.

Ουλαγάτς

Από το αρχ. ουσ. ἁρμός = μάνταλο, σύρτης, και το παραγωγ επίθ. -ώνω.

1. Κλείνω, σφαλώ ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Όρμου ντου τ͑ουνdούρ’, τσικνών’ (Κλείσε το τουντούρι, καπνίζει) Μισθ.

Μισθί

-Κωστ.Μ.

Κωστάκης 1977

Άρμω το τύρα (Κλείσε την πόρτα) Ουλαγ.

Ουλαγάτς

-ΚΜΣ-Θεοδ.

ΚΜΣ-Θεοδωρίδη 2017

Συνών. σφαλίζω, τσουλιάζω

2. Σκεπάζω Ουλαγ.

Ουλαγάτς

: Ολϋγιΰ ντο πρόσωπο ντεν ντ' αρμώνομ' (Το πρόσωπο του νεκρού δεν το σκεπάζουμε) Ουλαγ.

Ουλαγάτς

-ΚΜΣ-Θεοδ.

ΚΜΣ-Θεοδωρίδη 2017

Ντα κόβλα γκαϊνατ-τούμ’ ντα ένα κιουπετζίκ μέσα, ντο στόματ’ ντεν ντ’ αρμώνομ’ (Τα κόλλυβα τα βράζουμε μέσα σε ένα κιούπι, το στόμιό του δεν το καπακώνουμε) Ουλαγ.

Ουλαγάτς

-ΚΜΣ-Θεοδ.

ΚΜΣ-Θεοδωρίδη 2017

Συνών. κουπώνω, σκεπάζω, τσουλιάζω

Τροποποιήθηκε: 07/02/2025

αρνί ( ουσ. ουδ. ) αρνί [arˈni] Μαλακ., Μισθ., Ουλαγ., Σίλατ., Φλογ. αρνίχ' [arˈnix] Ουλαγ. αρνίγ̑' [arˈniʝ] Αξ., Ουλαγ., Τροχ. ...