τσουλιάζω (ρ.) τσουλιάζου [tsu'ʎazu] Σίλ.

Σίλλη

Αόρ. τσούλιασα ['tsuʎasa] Σίλ.

Σίλλη

Μτχ. τσουλιασμένους [tsuʎaˈzmenus] Σίλ.

Σίλλη

Από το ουσ. τσόλι, όπου και τύπ. τσ̑ούλ', και παραγωγ. επίθμ. -ιάζου.

1. Σκεπάζω Σίλ.

Σίλλη

: Τσούλιασ' τέκνους (σκέπασε το παιδί) Σίλ.

Σίλλη

-Κωστ.Σ.

Κωστάκης 1968

Συνών. αρμώνω, κουπώνω, σκεπάζω

2. Κλείνω : Τσούλιασα τ' κ͑ιτάπι (έκλεισα το βιβλίο) Σίλ.

Σίλλη

-Κωστ.Σ.

Κωστάκης 1968

Συνών. αρμώνω, καρακώνω, σφαλίζω, χαπατώνω :1

τσουλτάρι ( ουσ. ουδ. ) τ͑σ̑ουλτ͑άρι [tʰʃulˈtʰari] Φάρασ. ...