αρμαγάς (ουσ. αρσ.) αρμαγάς [armaˈɣas] Σινασσ.

Σινασσός

αρμαγά [armaˈɣa] Ανακ., Αξ., Μαλακ., Ποτάμ.

Ανακού, Αξός, Μαλακοπή, Ποτάμια

Ουδ. αρμαγάν' [armaˈɣan] Αραβαν., Γούρδ.

Αραβανί, Γούρδονος

αρμαάν' [armaˈan] Ουλαγ.

Ουλαγάτς

Πληθ. αρμαγάδια [armaˈɣaðʝa] Μαλακ., Σινασσ.

Μαλακοπή, Σινασσός

Από το τουρκ. ουσ. armağan = α) δώρο από την ξενιτειά β) τιμητικός τόμος.

1. Δώρο, συνήθ. προσφερόμενο σε συγγενείς ό.π.τ.

ό.π.τ.

Πβ. δώρο, καλός, πεσκέσι

β. Ειδικότ., δώρα που φέρνουν/στέλνουν οι ξενιτεμένοι στην Πόλη στους συγγενείς τους Σινασσ.

Σινασσός

γ. Eιδικότ., δώρα που έκανε τα Φώτα ο νονός στο βαφτιστήρι, όπως σταυρουδάκια, φόρεμα κ.τ.ο. Ποτάμ.

Ποτάμια

: Ποίκεν το αρμαγά (Του έδωσε τα βαφτιστικά του δώρα ) Ποτάμ.

Ποτάμια

-ΚΜΣ-ΚΠ326

ΚΜΣ-ΚΠ326

2. Άσπρες κηλίδες στα νύχια, που κατά λαϊκή πρόληψη προοιώνιζαν δώρο από την ξενιτειά Ανακ.

Ανακού

αρμάδι ( ουσ. ουδ. ) αρμάγ̑' [arˈmaʝ] Αξ. αρμάχ' [arˈmax] Μισθ. ορμάγ̑' [orˈmaʝ] Αξ. ορμά [orˈma] Φλογ. Πληθ. ορμάδια [orˈmaðʝa] Φλογ. ορμόδια [orˈmoðʝa] Μαλακ. ...