ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

απλώνω ( ρ. ) απλώνω [aˈplono] Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Σινασσ., Φερτάκ. απλώνου [aˈplonu] Μισθ. γηπλώνου [ʝiˈplonu] Σίλ. γιουπλώνου [ʝuˈplonu] Σίλ. 'φκώνω [ˈfkono] Φάρασ. Παρατατ. άπλουνα [ˈapluna] Μισθ. 'φκένκα [ˈfkenka] Φάρασ. Αόρ. έφκωσα [ˈefkosa] Φάρασ. γιούπλουσα [ˈʝuplusa] Σίλ. Προστ., Εν. άπλω [ˈaplo] Αραβαν., Φλογ. ...

απλωταριά (ουσ. θηλ.) απλωταριά [aplotaˈrʝa] Σινασσ. Από το μεσν. επίθ. ἁπλωτὸς και το παραγωγ. επίθμ. -αριά.

Μέρος όπου απλώνουν τα σταφύλια για αποξήρανση Πβ. απλώτρα

απλώτρα ( ουσ. θηλ. ) απλώτρα [aˈplotra] Σινασσ. αφκώταρα [afˈkotara] Φάρασ. αφκωτάρα [afkoˈtara] Φάρασ. Πληθ. αφκώτερες [afˈkoteres] Φάρασ. ...