ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

τζεβάπι
τζεβαχέρι
τζεζά
τζελάτης
τζεμρές
τζένγκι
τζεννέτ
τζερέ
τζερεμές
τζεσαρέτι
τζεχεντέμι
τζεχρές
τζεχρί
τζεχριλίκι
-τζής
τζι
τζιάνεμ
τζιβγίν
τζιβιλτούς
τζιβλάημα
τζιβλαΐζω

τζεσαρέτι ( ουσ. ουδ. ) τσ̑εσαρέτ͑ι [tʃesaˈretʰi] Αφσάρ. τζεζαρέσ̑' [dzezaˈreʃ] Αραβαν. τσ̑εσερέτ͑ι [tʃeseˈretʰi] Φάρασ. ...

τζεχεντέμι (ουσ. ουδ.) τσ̑εχ̇εντdέμι [tʃexenˈdemi] Φάρασ. τσ̑εενdέμι [tʃeenˈdemi] Φάρασ. τζεεμντέμ' [dzeemˈdem] Ανακ. τζεενdέμ' [dzeenˈdem] Ουλαγ. Από το τουρκ. ουσ. cehennem = παράδεισος, όπου και διαλεκτ. τύπ. cehendem (THADS, λ. cehendem). Πβ. το μεταγν. ουσ. γέεννα.

Κόλαση ό.π.τ. : Πήε ντο τζεενdέμ' (Πήγε στην κόλαση) Ουλαγ. -ΚΜΣ-Θεοδ. Συνών. κόλαση, Αντίθ τζεννέτ

τζεχρές ( ουσ. αρσ. ) τζ̑εχρέ [dʒeˈxre] Αραβαν., Φάρασ. ...