καρακόλι (ουσ. ουδ.) καρακόλι [karaˈkoli] Τσουχούρ., Φκόσ.

Τσουχούρι, Φκόσι

καρακόλ' [karaˈkol] Τσουχούρ.

Τσουχούρι

γαραγόλι [ɣaraˈɣoli] Σινασσ., Φάρασ.

Σινασσός, Φάρασα

γαραόλι [ɣaraˈoli] Φάρασ.

Φάρασα

γαραγόλ' [ɣaraˈɣol] Μισθ.

Μισθί

καραόλ' [karaˈol] Φλογ.

Φλογητά

Από το τουρκ. ουσ. karakol/karakul = α) αστυνομικός σταθμός β) στρατιωτικό φυλάκιο γ) περίπολος, όπου και παλ. τύπ. karağul (Tietze 2018: karaġul/karavul/karakol).

Αστυνομικός σταθμός ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Πάππου, πήραν τα βόια μας κλέφτ', σ̑ούκου να πάμ' σο γαραγόλ' (Παππού, τα βόδια μας τα πήραν κλέφτες, σήκω να πάμε στον αστυνομικό σταθμό) Μισθ.

Μισθί

-ΙΛΝΕ 755

ΙΛΝΕ 755

Πήγεν σο καραόλ’, δώκεν χαπάρ’ (Πήγε στην αστυνομία, ειδοποίησε) Φλογ.

Φλογητά

-ΙΛΝΕ 812

Κωστάκης 1962

καρακώνω ( ρ. ) καρακώνω [karaˈkono] Ανακ., Αφσάρ., Μαλακ., Τσουχούρ., Φάρασ. φαρακώνω [faraˈkono] Μαλακ., Σινασσ., Φλογ. Αόρ. καράκωσα [kaˈrakosa] Φάρασ. κοράκωσα [koˈrakosa] Σινασσ. φαράκουσα [faˈrakusa] Μαλακ. Προστ., Εν. καράgω [kaˈrago] Φάρασ. φαράκω [faˈrako] Σινασσ. Πληθ. καρακώσετε [karaˈkosete] Φάρασ. Παθ., Αόρ. καρακώθα [karaˈkoθa] Φάρασ. Μτχ. καρακωμένο [karakoˈmeno] Ανακ. ...