καραλτούς (ουσ. ουδ.) qαραχτού [qaraˈxtu] Μαλακ., Φλογ.

Μαλακοπή, Φλογητά

γαραχτούς [karaˈxtus] Φάρασ.

Φάρασα

γαραλτ͑ούς [ɣaralˈtʰus] Φάρασ.

Φάρασα

χαραχτούς [xaraˈxtus] Φάρασ.

Φάρασα

Από το τουρκ. ουσ. karaltı =α) ασαφής μαύρη σκιά β) μαυρίλα, σκοτεινιά γ) λεκές, όπου και τύπ. karartı.

1. Σκιά, ίσκιος ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Να πατ-τήσ̑' το qαραχτού σ' (Να καταποντιστεί η σκιά σου, να χαθείς· αρά) Φλογ.

Φλογητά

-ΚΕΕΛ 1361

Ανθόπουλος 1937

'ς κοπεί ο χαραχτούς σου! (Να κοπεί η σκιά σου, να πεθάνεις· αρά) Φάρασ.

Φάρασα

-Αναστασ.Τ

Αναστασιάδης 1980

2. Μαυρίλα ό.π.τ.

ό.π.τ.

Συνών. μαυρίδα, μαύρος

καραμέτι ( ουσ. ουδ. ) γαρεμέτ͑ι [ɣareˈmetʰi] Φάρασ. γαρα̈μα̈́τ͑ι [ɣaræˈmætʰi] Αφσάρ. γκαρεμέτ' [gareˈmet] Φλογ. ...