καραμούκι (ουσ. ουδ.) Πληθ. καραμούκια [karaˈmuca] Ποτάμ.

Ποτάμια

γαραμούχια [ɣaraˈmuça] Μισθ., Σινασσ.

Μισθί, Σινασσός

χαραμούχα [xaraˈmuxa] Κίσκ.

Κίσκα

γαραμούχα [ɣaraˈmuxa] Σατ.

Σατί

Από το τουρκ. ουσ. karamuk = α) το φυτό αγρόστεμμα β) ως διαλεκτ. σημ., βατομουριά. Η λ. και Θράκ.

1. Αγκαθωτός θάμνος από τον οπ. κατασκευάζονταν σκούπες ό.π.τ.

ό.π.τ.

Πβ. αγκαθόκκο

2. Βατομουριά Σατ.

Σατί

: Γαραμούχα τσαλούδα (Θάμνοι βατομουριάς) Σατ.

Σατί

-ΚΜΣ-ΚΠ388

ΚΜΣ-ΚΠ388

3. Βατόμουρο Μισθ.

Μισθί

καραμπακάρα ( ουσ. θηλ. ) καραbακάρα [karabaˈkara] Μισθ. γαραμπάκαρα [ɣaraˈbakara] Μισθ. ...