ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

σεμπέκα ( ουσ. ουδ. ) σεbέκα [seˈbeka] Ουλαγ. σεbίκα [seˈbika] Γούρδ. σιαμπιάκια [sça'bʝaca] Μισθ. σ̑εbέκ [ʃe'bek] Αραβαν., Γούρδ. σ̑επέκ [ʃeˈpek] Μαλακ. ...

σεμπέμπης (ουσ. αρσ.) σεbέbης [seˈbebis] Σίλ. σα̈bα̈́πης [sæˈbæpis] Μισθ. Ουδ. σεbέπι [seˈbepi] Σίλ. Από το τουρκ. (< αραβ.) ουσ. sebeb ή sebep = α) αιτία, λόγος β) τρόπος, μέσον.

1. Αίτιος, υπαίτιος ό.π.τ. : Αυτός άρτουπους σεμπέμπης ‘ένηκι αυτό το κιοτουλού (Αυτός ο άνθρωπος έγινε η αιτία γι' αυτό το κακό) Σίλ. -ΚΜΣ-ΛΚ6 'ένηκα σεμπέμπι κι έβιξα ντεγί (Έγινα η αιτία του κακού και τον έστειλα εκεί) Σίλ. -ΚΜΣ-ΛΚ5 Συνών. άκρα, νιαμάς

2. Προστάτης Μισθ. : Ξέβα λίου σα̈bα̈́πης σου τάδε (Στάσου και λίγο προστάτης στον τάδε) Μισθ. -Κοτσαν.

σεμσέκ () ...