ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

ξεράδι ( ουσ. ουδ. ) ξεράδιν [kseʹraðin] Φάρασ. Πληθ. ξεράδε [kseˈraðe] Φάρασ. ...

ξεραΐλα (ουσ. θηλ.) ξερα̈́ [kseˈræ] Φάρασ. Από το επίθ. ξερός και το επίθμ. -ίλα, με ομαλή αποβ. μεσοφωνηεντ. [l] και συναλοιφή.

Ξηρασία : || Παροιμ. Ο ζευγαράτ' 'υρεύει βρεσ̑ή, ό κουμνα̈́τ' 'υρεύει ξερα̈́ (Ο γεωργός θέλει βροχή, ο σταμνάς θέλει ξηρασία˙ Ανάλογα με τα συμφέροντά μας, επιζητούμε διαφορετικές συνθήκες) Φάρασ. -Λουκ.Λουκ. Συνών. γιαγκίνι, ξερασάδα, ξερασιά

ξεραίνω ( ρ. ) ξεραίνου [kseˈreno] Σίλ. ξερανίσκου [kseraˈnisku] Σίλ. Παρατατ. ξεραϊνόσκα [kseraiˈnoska] Σίλ. Αόρ. ξέρανα [ˈkserana] Σίλ. ξέρασα [ˈkserasa] Σίλ., Φάρασ. Παθ. ξερανίσκουμου [kseraˈniskumu] Σίλ. ...