γιαγκίνι (ουσ. ουδ.) γιανgίνι [ʝaŋˈɟini] Φάρασ.

Φάρασα

γιανgίν̑ι [ʝaŋˈɟiɲi] Σίλ.

Σίλλη

γιανgίν' [ʝaŋˈɟin] Φλογ.

Φλογητά

γιαγίνι [ʝaˈʝini] Φάρασ.

Φάρασα

Πληθ. γιανγίνε [ʝanˈʝine] Φάρασ.

Φάρασα

Από το τουρκ. ουσ. yangın = φωτιά.

1. Φωτιά, κάψιμο ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Φάημα έκαψιν τα, μυρίζει γιανgίν̑ι (Το φαΐ το έκαψε, μυρίζει καμένο) Σίλ.

Σίλλη

-ΚΜΣ-ΛΚ6

ΚΜΣ-ΛΚ6

Συνών. εστία, λούλα :1, φωτιά

2. Πυρκαγιά ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Γιανgι̂́ν’ δεν ξέρισκαμ’ σε πατρίδα (Πυρκαγιά δεν γνωρίσαμε στην πατρίδα) Φλογ.

Φλογητά

-ΚΜΣ-ΚΠ191

ΚΜΣ-ΚΠ191

3. Ξηρασία Φάρασ.

Φάρασα

: Μέγον και μιτσίκκον γιανγίνε (Η μεγάλη και η μικρή ξηρασία) Φάρασ.

Φάρασα

-ΚΜΣ-Θεοδ.

ΚΜΣ-Θεοδωρίδη 2017

Συνών. ξεραΐλα, ξερασάδα, ξερασιά

β. Σιτοδεία λόγω ξηρασίας Φάρασ.

Φάρασα

γιαγκλίσι ( ουσ. ουδ. ) γιανgλίσι [ʝaŋˈglisi] Σίλ. γιανgλι̂́σ̑α [ʝaŋˈglɯʃa] Φλογ. γιαγνίσ̑ι [ʝaˈɣniʃi] Φάρασ. γιαγνι̂́σ̑α [ʝaˈɣŋɯʃa] Ποτάμ., Φάρασ. ...