ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

γιαβασούκκα ( επίρρ. ) γιαβασ̑ούκ-κα [ʝavaˈʃukka] Τσουχούρ. ...

γιαβέρης (ουσ. αρσ.) γιαβέρ' [ʝaˈver] Αραβαν. Πληθ. γιαβέρια [ʝaˈverʝa] Αραβαν. Από το τουρκ. (< περσ.) ουσ. yaver = α) βοηθός β) υπασπιστής. Η λ. και Θράκ. Μακεδ. (ΙΛΝΕ, λ. γιαβέρης).

Υπασπιστής : Τα γιαβέρια τ' μπιλέ άρχεψαν να τιτιρεdίζουν (Ακόμα και οι υπασπιστές του άρχισαν να τρέμουν) Αραβαν. -Φωστ.-Κεσ.

γιαβρού ( ουσ. ουδ. ) γιαβρoύ [ʝaˈvru] Ανακ., Αξ., Δίλ., Μισθ., Ουλαγ., Σεμέντρ., Σίλατ., Τελμ., Φάρασ., Φκόσ. γιαβρι̂́ [ʝaˈvrɯ] Μαλακ., Μισθ., Ουλαγ. Κλητ. γιάβρoυ [ˈʝavru] Αξ., Αραβαν., Ουλαγ., Σεμέντρ., Σίλατ., Φάρασ., Φλογ. γιάβρι [ˈʝavri] Αξ. Πληθ. γιαβρoύδια [ʝaˈvruðʝa] Σίλατ., Τελμ. γιαβρία [ʝaˈvria] Ουλαγ. γιάβρoυζια [ˈʝavruzʝa] Σεμέντρ. γιαβρoυλάρι̂μ [ʝavruˈlarɯm] Αξ., Τροχ., Φλογ. γιαβρούλαρουμ [ʝaˈvrularum] Μισθ. ...