ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

γιαγλαγού ( ουσ. ουδ. ) γιαγλαγού [ʝaɣlaˈɣu] Φλογ. γιαλ̵αγού [ʝaʟaˈɣu] Φλογ. ...

γιαγλαμά (ουσ. ουδ.) γιαγλαμά [ʝaɣlaˈma] Μισθ. Από το τουρκ. ουσ. yağlama = είδος τηγανίτας.

Είδος τηγανίτας που τρωγόταν με βούτυρο Πβ. λαλάγγι

γιαγλαντίζω ( ρ. ) γιαγλαdι̂́ζω [ʝaɣlaˈdɯzo] Σίλ. γιαγλατίζω [ʝaɣlaˈtizo] Αφσάρ., Μαλακ. γιαγλατίζου [ʝaɣlaˈtizu] Φάρασ. γιαγλαΐζου [ʝaɣlaˈizu] Μισθ., Σίλ. γιαγλαdώ [ʝaɣlaˈdο] Αραβ., Σίλ., Τροχ. γιαγλατώ [ʝaɣlaˈto] Αφσάρ., Φλογ. γιαγλαdού [ʝaɣlaˈdu] Ουλαγ. γιαγλαταίνω [ʝaɣlaˈteno] Φλογ. Παρατατ. γιαγλάιζα [ʝaˈɣlaiza] Μισθ., Σίλ. γιαγλάτανα [ʝaˈɣlatana] Φλογ. ...