ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

γιαγλίκι ( ουσ. ) γιαγλίχ' [ʝaˈɣlix] Μισθ., Ποτάμ., Τελμ., Φλογ. γιαγλι̂́χ’ [ʝaˈɣlɯx] Αξ., Σίλ. γιαγλιούχι [ʝaˈɣʎuçi] Φλογ. γιαλι̂́χ’ [ʝaˈlɯx] Μισθ., Φλογ. γιαλούχ' [ʝaˈlux] Μισθ. γιολούχ' [ʝoˈlux] Μισθ. γλέχι [ˈɣleçi] Αφσάρ., Ποτάμ., Τσουχούρ., Φάρασ., Φκόσ. Θηλ. αγλέχα [aˈɣlexa] Αφσάρ., Τσουχούρ., Φάρασ. ...

γιαγμουρλούχου (ουσ. ουδ.) γιαγμουρλούχου [ʝaɣmurˈluxu] Σίλ. γιαγμουρλούζ' [ʝaɣmurˈluz] Σινασσ. Από το τουρκ. ουσ. yağmurluk = α) αδιάβροχο πανωφόρι β) στέγαστρο πόρτας. Πβ. γιαμουρλού

Aδιάβροχο πανωφόρι ό.π.τ. : Είσ̑ι ένα γιαγμουρλούχου, έσυρεν ντα απάνου του (Είχε ένα αδιάβροχο, το έρριξε απάνω του) Σίλ. -ΚΜΣ-ΛΚ5 Πβ. μασλάχι

γιαγνατίζω ( ρ. ) γιαγνατίζω [ʝaɣnaˈtizo] Αφσάρ., Τσουχούρ. γιαγνατίζου [ʝaɣnaˈtizu] Φάρασ. ιγνατίζω [iɣnaˈtizo] Φάρασ. ...