ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

τσακιρκάν ( ουσ. ουδ. ) τσακιρκιάν [tsacirˈcan] Μισθ. τσ̑ακιρτσάν [tʃacirˈtsan] Μισθ. τσ̑εκιργκέ [tʃecirˈɟe] Ανακ., Αξ., Δίλ., Ποτάμ., Φλογ. τσεκιρκέ [tsecirˈce] Φλογ. τσεκιργέ [tseciˈrʝe] Φλογ. ...

τσακίσι (ουσ. ουδ.) τσακίσι [tsaˈcisi] Τελμ. τσάκι [ˈtsaki] Σίλατ. τσάκ' [ˈtsak] Φλογ. Από το απαρ. αορ. τσακίσειν του ρ. τσακίζω. O τύπ. τσάκι από μεταπλασμένο παθ. τσακιέμαι.

Κλήρος : qούνdαναν τσάκ' (Έριχναν κλήρο) Φλογ. -ΚΕΕΛ 1425 || Ασμ. Εκάτσανε, τσακίσθανε σαρανταδυό μαστόροι,
επέσεν το τσακίσι των στο δόλιο το Γιαννάκη (Έκατσαν, έρριξαν κλήρο σαρανταδύο χτίστες,
έπεσε ο κλήρος τους στον δύστυχο τον Γιαννάκη) Τελμ. -Αλεκτ.Άσμ. Kαι κάτσαν και τσακίτσανε, και κάνdαι και τσακιένται.
Το τσάκι τίνα έπεσεν; στο δόλιο το Γιαννάκη (Και κάθισαν και έρριξαν κλήρο, και κάθονται και ρίχνουν κλήρο.
Σε ποιον έπεσε ο κλήρος; Στον δύστυχο τον Γιαννάκη) Σίλατ. -Φαρασόπ.

τσακμάκι ( ουσ. ουδ. ) τσ̑ακμάχ' [tʃakˈmax] Αξ., Μισθ., Τσαρικ., Φλογ. τσ̑αχμάχ̇ι [tʃaxˈmaxi] Φάρασ. τσαχμάχ' [tsaxˈmax] Τροχ. ...