ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

εκκλησία ( ουσ. θηλ. ) εκκλεσία [ekleˈsia] Αφσάρ., Φάρασ. εκκλησ̑ά [ekliˈʃa] Ανακ., Αραβ., Ποτάμ., Σινασσ., Φλογ. νεκκλησ̑ά [nekliˈʃa] Σινασσ. νεκκλεσ̑ά [nekleˈʃa] Φερτάκ. νεκκλησ̑ά [nekliˈʃa] Μισθ., Ουλαγ., Σεμέντρ., Σίλατ., Τροχ., Τσαρικ., Φλογ. νεκκλεσ̑ά [nekleˈʃa] Ανακ., Αξ. νικκλησ̑ά [nikliˈʃa] Αραβαν. νικκσ̑ά [niˈkʃa] Αραβαν. 'κκλησ̑ά [kliˈʃa] Σίλ. 'κλουσ̑ά [kluˈʃa] Γούρδ. ...

εκμέκ (ουσ. ουδ.) εκμέκ [ekˈmek] Μαλακ., Σεμέντρ., Τσαρικ. ακμιάκ [akˈmjak] Μισθ. Από το τουρκ. ουσ. ekmek = ψωμί, όπου και διαλεκτ. τύπ. akmak.

Ψωμί ό.π.τ. : Γιαγλί εκμέκ (Λαδόψωμο) Μαλακ. -Νίγδελ.Λ. Συνών. ψωμί

εκμεκτζής ( ουσ. αρσ. ) εκμεκτζής [ekmekˈdzis] Σίλ. ...