ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

εκίζι ( ουσ. ουδ. ) εκ̇ίζι [eˈkizi] Φάρασ. γεκίζι [ʝeˈcizi] Αφσάρ. γκίτσ' [ɟits] Μισθ. κέτσ' [cets] Μαλακ. Πληθ. κίζια [ˈcizʝa] Ποτάμ., Σινασσ. κίντσα [ˈcintsa] Τελμ. κίτσα [ˈcitsa] Φλογ. ...

εκίνι (ουσ. ουδ.) εκίν' [eˈcin] Ανακ., Αραβ., Τροχ., Φλογ. Από το τουρκ. ουσ. ekin = σπαρτό.

1. Σπαρτό ό.π.τ. : Κουρτζής έπεσεν και τα εκίνια ποίκεν τα μαφ (Έπεσε χαλάζι και κατέστρεψε τα σπαρτά) Ανακ. -Κωστ.Α. Ένα τϋσ̑ϋνdώ, ασά έξη μήνες ύστερα αν γενούν τα εκίνια (Ένα σκέφτομαι, αν μετά από έξι μήνες γίνουν τα σπαρτά) Φλογ. -ΚΕΕΛ 1361 Συνών. σπαρτά, φύτρα

2. Γέννημα ό.π.τ. : Αλωνίζαμε και βορίζαμε καθένας τα δικά του εκίνια (Αλωνίζαμε και λιχνίζαμε ο καθένας τα δικά του γεννήματα) Τροχ. -ΚΜΣ-ΚΠ289

Τροποποιήθηκε: 03/07/2025

εκκλησία ( ουσ. θηλ. ) εκκλεσία [ekleˈsia] Αφσάρ., Φάρασ. εκκλησ̑ά [ekliˈʃa] Ανακ., Αραβ., Ποτάμ., Σινασσ., Φλογ. νεκκλησ̑ά [nekliˈʃa] Σινασσ. νεκκλεσ̑ά [nekleˈʃa] Φερτάκ. νεκκλησ̑ά [nekliˈʃa] Μισθ., Ουλαγ., Σεμέντρ., Σίλατ., Τροχ., Τσαρικ., Φλογ. νεκκλεσ̑ά [nekleˈʃa] Ανακ., Αξ. νικκλησ̑ά [nikliˈʃa] Αραβαν. νικκσ̑ά [niˈkʃa] Αραβαν. 'κκλησ̑ά [kliˈʃa] Σίλ. 'κλουσ̑ά [kluˈʃa] Γούρδ. ...