οποτανκιάν
(σύνδ.)
'ποτινgιάν
[potiŋˈɟan]
Σίλ.
'ποτινgάν
[potiŋˈgan]
Σίλ.
ποτ'κιάν
[potˈcan]
Σίλ.
Από τους σύνδ. οπόταν, όπου και τύπ. 'πότιν, και κιαν, όπου και τύπ. γκιαν και γκαν. Πβ. αφώσκαι, όπου τύπ. 'πώσκαν.
1. Όποτε, οποτεδήποτε
:
'ποτινgιάν έρσ̑εις, του σπίτσ̑ι μπουλουdώ
(Όποτε κι αν έρθεις, στο σπίτι βρίσκομαι)
Σίλ.
-Κωστ.Σ.
Συνών.
όποτε :1
2. Όταν, μόλις
:
Μάνα τους 'ποτινgιάν του σωρεί, γροικά τα ότσ̑ι τούτους τουτσ̑εινής βαβάς ει
(Όταν η μητέρα τους τον βλέπει, καταλαβαίνει ότι είναι ο πατέρας της)
Σίλ.
-Dawk.
Κουγιουμτζ̑ής 'ποτινgιάν τζ̑η σωρεί σ̑ασ̑τά
(Ο χρυσοχόος μόλις την βλέπει τα χάνει)
Σίλ.
-Dawk.
'πότινgαν έρσ̑ιτι ώρα μας σε πεσάνουμ'
(Όταν έρθει η ώρα μας θα πεθάνουμε)
Σίλ.
-Κωστ.Σ.
Τούτους 'ποτινγκιάν τους σωρεί, νους του παγαίν̑-ν̑ει μπασ̑κάν dόπου
(Όταν τους είδε, ο νους του πήγε αλλού (έχασε το μυαλό του))
Σίλ.
-Dawk.
Υστεριάς βαβάς τσ̑ης ποτινgιάν πικρά πικρά μοιριογογίσκι, τότι κόρη είπιν ντα 'ς του βαβάν τζ̑ης ότσ̑ι τούτουνου κόρη 'ναι
(Ύστερα, όταν ο πατέρας της μοιρολογούσε πικρά πικρά, τότε η κόρη είπε στον πατέρα της ότι είναι κόρη του)
Σίλ.
-Dawk.
Τροποποιήθηκε: 18/08/2025