ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

κονάκι ( ουσ. ουδ. ) κονάκι [koˈnaci] Σινασσ. qονάχ' [qoˈnax] Φλογ. κονάχι̂ [koˈnaxɯ] Τσουχούρ., Φάρασ., Φκόσ. γονάχι̂ [ɣoˈnaxɯ] Αφσάρ., Τσουχούρ., Φάρασ. γονάχ' [ɣoˈnax] Αξ., Μισθ., Σινασσ. γκονάκ' [goˈnak] Ουλαγ. Πληθ. κονάκια [koˈnaca] Ουλαγ. γονάχε [ɣoˈnaçe] Φάρασ. ...

κονακτσής (ουσ. αρσ.) γοναχτσ̑ής [ɣonaxˈtʃis] Φάρασ. Νεότ. ουσ. κονακτσής = υπεύθυνος αξιωματικός για την εξεύρεση καταλύματος (Mackridge 2021: 79), το οπ. από το τουρκ. konakçı = αυτός που παρέχει κατάλυμα, όπου και διαλεκτ. τύπ. gonahcı.

Αυτός που προσφέρει κατάλυμα, ξενοδόχος Φάρασ. Συνών. χαντζής

κονανίζω ( ρ. ) κονανίζω [konaˈnizo] Αραβαν. ...