ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

αβτζιλίκι ( ουσ. ουδ. ) αβdζ̑ιλίκ̇ι [avdʒiˈliki] Φάρασ. αβτζιλίχ̇ι [avdziˈlixi] Φάρασ. αβτζιλι̂́κ’ [avdziˈlɯk] Τσαρικ. ...

αγαληνά (επίρρ.) αγάληνα [aˈɣalina] Τελμ. Από το μεσν. επίρρ. γαληνά, πβ. Διγ. Esc. 1439 «εἶδα γαληνὰ καὶ ἔρχουνταν πρὸς ἐμέναν». O τύπ. αγαληνά νεότ. Η προπαροξυτονία του τύπ. αγάληνα αναλογ. προς το ομόρριζο επίρρ. αγάλια.

Με τρόπο αθόρυβο· η λ. μόνο σε άσμ. : || Ασμ. Να σε ιδώ, χάρε μου, ’ς ένα πλατύ λιβάδι,
το μαύρο σου να βόσκειται, και σύ ν’ αποκοιμάσαι
να ήλθα αγάλια αγάληνα, […], να επήρα του χάρου τα κλειδιά (Nα σε δω, χάρε μου, σε ένα πλατύ λιβάδι,
το μαύρο σου άλογο να βόσκει) και εσύ να αποκοιμιέσαι
να ερχόμουν σιγά σιγά […] να έπαιρνα τα κλειδιά του χάρου)) Τελμ. -Lag. Συνών. αγάλια, ανέσια, γιαβάς

αγάλια ( επίρρ. ) αγάλια [aˈɣaʎa] Σινασσ., Τελμ. ’γάλια [ˈɣaʎa] Ανακ., Αξ., Αραβαν., Μισθ., Ποτάμ., Σίλατ., Σίλ., Σινασσ. ’κάλια [ˈkaʎa] Ανακ., Φλογ. qάλια [ˈqaʎa] Φλογ. Πληθ. ’γαλιάτ’ [ɣaˈʎat] Μισθ. ...