δε
(σύνδ.)
'ζδε
[zðe]
Φάρασ.
Αρχ. σύνδ. δέ, που μαρτυρείται σε συνδυασμό με την πρόθ. εἰς, με τοπ. σημ., στην μεσν. ελλ. Βλ. και Ανδριώτης (1948: 68-69) για την χρήση του δε%u%u στα Φάρασα. Η πρόθ. εἰς μαρτυρείται με την σημ. 1α ήδη στην αρχ. ελλ. αλλά βλ. και λ. εις, σημ. 2 για τα Φάρασα. Βλ. και Αναστασιάδης (1975: 114-115).
Μόνο ως φρ. με την πρόταξη της πρόθεσης εἰς
:
'ζδε το μέρος μου
(από δικής μου πλευράς)
β.
Όσον αφορά, σχετικά
:
'ζδε τιζ Βαρασ̑ώτοι
(όσον αφορά τους Φαρασιώτες
)
Φάρασ.
-Ανδρ.
Η 'αλία μου να ξυπνήσει 'πέσου τουν τον βαζιφέν τουν 'ζδε του γεννήθαν τ' άγιον το χώμα
(Η φωνή μου να ξυπνήσει μέσα τους το καθήκον τους ως προς το άγιο χώμα στο οπ. γεννήθηκαν
)
Φάρασ.
-Αναστασ.
Αρέ ζαΐρι ρωτάτε 'πενενdάβου σας 'ζδε το 'μον το φέρεμα
(Τώρα ίσως αναρωτιέστε σχετικά με τον ερχομό μου
)
Φάρασ.
-Θεοδ.Ιστ.
|| Φρ.
ζδε μέρος
(όσον αφορά αυτή την πλευρά
˙
εκτός από αυτό)
Φάρασ.
-Ανδρ.
γ.
Εκ μέρους
:
'ζδε τη μοίρα ντουν
(Για δικό τους λογαριασμό
)
Φάρασ.
-Ανδρ.
'ζδε τον τατά μου παρακάλτσα
(Παρακάλεσα από πλευράς του πατέρα μου
)
Φάρασ.
-Ανδρ.