ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

δισώμι ( ουσ. ουδ. ) δισώμιν [ðiˈsomin] Φάρασ. δισώμι [ðiˈsomi] Αφσάρ., Κίσκ., Σινασσ., Φάρασ. βισώμι [viˈsomi] Φάρασ. σ̑ώμ' [ʃom] Μισθ. σέμ' [sem] Αξ., Μισθ., Σεμέντρ. Πληθ. δισώμια [ðiˈsomɲa] Ποτάμ., Σίλατ. σώμια [somɲa] Μισθ., Σίλατ. ζώμια [ˈzomɲa] Αραβαν. σέμια [semɲa] Αξ., Μισθ. ...

διχά (ουσ. θηλ.) διχά [ðiˈxa] Φάρασ. δεχά [ðeˈxa] Φάρασ. Από το μεταγν. ουσ. διχάλα, με αποβολή του μεσοφωνηεντικού [l] (Dawkins 1916: 580, Ανδριώτης 1948: 30) και απλοποίηση των δύο επάλληλων [a] .

Το σημείο της βουβωνικής χώρας όπου χωρίζουν τα σκέλη από το σώμα Φάρασ.

δίχως ( πρόθ. ) δίχως [ˈðixos] Ανακ. δίκους [ˈðikus] Φάρασ. δι-έχως [ðiˈexos] Φάρασ. δεχούς [ðeˈxus] Φάρασ. θεχούς [θeˈxus] Φάρασ. θεούς [θeˈus] Φάρασ. ...