ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

δισάκκι ( ουσ. ουδ. ) δισάκκι [ðiˈsaci] Σινασσ., Τροχ. δισάκκ' [ðiˈsak] Ανακ. δισέκκ’ [ðiˈsek] Ποτάμ. ντϋσἐκ’ [dyˈsek] Τελμ. σάκ' [sac] Αραβαν. σ̑άτσ̑' [ʃatʃ] Μισθ. σέκ̑κ̑’ [sec] Αραβαν., Μισθ., Φλογ. σέτσι [ˈsetsi] Μισθ. σέτσ’ [sets] Μισθ. τ'σεκ’ [tsek] Αραβαν., Φερτάκ. ...

δισακκίτσι (ουσ. ουδ.) δισακκίτσι [ðisaˈcitsi] Τζαλ. δισακκίτζι [ðisaˈcidzi] Σινασσ. Από το ουσ. δισάκκι και το υποκορ. επίθμ. -ίτσι.

Δισάκκι ό.π.τ. : || Ασμ. Έχω στο δισακκίτσι μου μαυρόλαβο μαχαίρι
Εκείνο μένα κόφτει με και ’κείνο με με σφάζει (Έχω στο δισάκκι μου μαυρομάνικο μαχαίρι
Εκείνο με κόβει, εκείνο με σφάζει) Τζαλ. -ΚΜΣ-ΚΠ342 Συνών. δισάκκι, τερκί, χαραμπάς

δισκοπότηρο ( ουσ. ουδ. ) τισκοπότηρος [tiskoˈpotiros] Αραβ. ...