ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

δίψα ( ουσ. θηλ. ) λίψα [ˈlipsa] Μαλακ., Μισθ., Τσαρικ., Φλογ. ...

διψάδα (ουσ. θηλ.) λιψάγια [liˈpsaʝa] Αξ. Από το ουσ. δίψα, όπου και τύπ. λίψα, και το παραγωγ. επίθμ. -άδα, με ανάπτ. μεσοφωνηεντικού [ʝ] μετά από την αποβολή του [ð].

Δίψα Αξ. : || Φρ. Τ’ γλώσσα μ’ γιαπούισεν 'ς το στόμα μ’ αζ' λιψάγια (Η γλώσσα μου κόλλησε στο στόμα μου από την δίψα˙ για μεγάλη δίψα) Αξ. -Μαυρ.-Κεσ. Συνών. γανάδα, γάνωμα, δίψα

διψάω ( ρ. ) διψώ [ðiˈpso] Σινασσ. διψάου [ðiˈpsau] Φάρασ. λιψώ [liˈpsο] Μισθ., Σίλ., Τσαρικ., Τσουχούρ. λιψάζω [liˈpsazo] Σεμέντρ. διψανίσ̑κω [ðipsaˈniʃko] Ανακ., Σίλατ. λιψανίσκω [lipsaˈnisko] Αξ., Φλογ. λιψανίσ̑κου [lipsaˈniʃku] Μισθ. Παρατατ. λίψανα [ˈlipsana ] Σίλατ. λιψάνgα [liˈpsaŋga] Τσουχούρ. Αόρ. εδίψησα [eˈðipsisa] Τελμ. ...