ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

δοικώ ( ρ. ) δοικώ [ðiˈko] Φλογ. ντοικώ [diˈko] Αξ., Μισθ. δοικίζω [ðiˈcizo] Ανακ., Σινασσ. ντοικίζω [diˈcizo] Αραβαν. ντοιτσ̑ίζου [diˈtʃizu] Μισθ. Αόρ. ντοίκισα [ˈdicisa] Γούρδ. δοίκ'σα [ˈðiksa] Αξ., Σινασσ. ντοίτσ̑ησα [ˈditʃisa] Μισθ. Υποτ. δοικήσω [ðiˈciso] Φλογ. ντοικίσω [diˈcisο] Αραβαν., Γούρδ. ...

δοκάνα (ουσ. θηλ.) δοκάνα [ðoˈkana] Αραβαν., Κίσκ., Φάρασ. Από τον μεσν. τύπ. δοκάνη του αρχ. ουσ. τυκάνη. Βλ. ΙΛΝΕ, λ. δουκάνη.

Σανίδα με μυτερές απολήξεις στην μία πλευρά, την οπ. έσερναν τα υποζύγια κατά το λίχνισμα των σταχυών ώστε να διαχωριστεί ο καρπός από τα άχυρα ό.π.τ. Συνών. τουκάνι

δόκι ( ουσ. ουδ. ) δόκι [ˈðoci] Ανακ., Σινασσ., Φλογ. δόκ' [ðok] Μαλακ., Σινασσ., Φλογ. δότσ̑ι [ˈðotʃi] Αφσάρ., Φάρασ. δόdζ̑ι [ˈðodʒi ] Τσουχούρ. ντόκ' [dok] Αξ. Πληθ. δόκια [ˈðoca] Σινασσ., Φλογ. δόdζ̑ε [ˈðodʒe] Φκόσ. ...