ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

δόκι ( ουσ. ουδ. ) δόκι [ˈðoci] Ανακ., Σινασσ., Φλογ. δόκ' [ðok] Μαλακ., Σινασσ., Φλογ. δότσ̑ι [ˈðotʃi] Αφσάρ., Φάρασ. δόdζ̑ι [ˈðodʒi ] Τσουχούρ. ντόκ' [dok] Αξ. Πληθ. δόκια [ˈðoca] Σινασσ., Φλογ. δόdζ̑ε [ˈðodʒe] Φκόσ. ...

δόλιος (επίθ.) δόλιος [ˈðoʎos] Σινασσ. δόλιο [ˈðoʎo] Σίλατ., Τελμ. 'όλιο [ˈoʎo] Σίλατ. Αρχ. επίθ. δόλιος.

1. Δόλιος, ύπουλος Σινασσ. Συνών. μουναφίκ :1, πονηρός :1, τσιφτελού, φαλτσής

2. Δυστυχισμένος, κακόμοιρος Σίλατ. : || Ασμ. Αμ την είδεν Γιαννάκης το δόλιο κούπα πέφτει (Όταν την είδε ο Γιαννάκης ο κακόμοιρος πέφτει μπρούμυτα) Σίλατ. -Φαρασόπ. Κάτσανε και τσακίστα και κάθην και τσακιένdαι
και τσακί που να έπεσεν 'ς τον 'όλιο τον Γιαννάκη (Έκατσαν και ρίξαν κλήρο ξανά και ξανά
κι ο κλήρος έπεσε στον δύστυχο τον Γιαννάκη) Σίλατ. -ΚΜΣ-CD Συνών. σεφίλι, φουκαράς

δομενεύομαι ( ρ. ) Αόρ. δομενεύτα [ðomeˈnefta] Φάρασ. ...