ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

χαράμι ( ουσ. ουδ. ) χαράμι [xaˈrami] Φάρασ. χαράμ' [xaˈram] Μαλακ., Μισθ., Σινασσ. ...

χαραμπάς (ουσ. αρσ.) χαραbά [xaraˈba] Αραβαν., Σίλ. χαραπά [xaraˈpa] Αραβαν. χαραπάς [xaraˈpas] Φερτάκ. χαραbάθι [xara'baθi] Αραβαν. χιαραbάσι [çaˈrabasi] Μισθ. Πληθ. χαραπάρια [xaraˈparʝa] Αραβαν. Από το τουρκ. διαλεκτ. ουσ. haraba = α) κολοκύθα β) κούπα φτιαγμένο από σκαλισμένο κολοκύθι (THADS, λ. haraba II) γ) κολοκύθι (< περσ. qaraba = δοχείο κρασιού). Για την λ. βλ. Καραποτόσογλου (2003: 220).

1. Κολοκύθι ό.π.τ. : Γλυκύ χαραπά (Γλυκό κολοκύθι) Αραβαν. -ΙΛΝΕ Συνών. γισκαλάκι, καμπάκι, κελέμι, κολοκύθι

2. Φλασκί Αραβαν. Συνών. βουτόκκο :1, μάταρα, παγρί :1

3. Δισάκκι Μισθ. Συνών. δισάκκι, δισακκίτσι, χαραμπάς :3

χαρανί ( ουσ. ουδ. ) χαρανί [haraˈni] Αραβαν., Μαλακ., Σίλ., Σινασσ., Φερτάκ. χαρι-ένι [xari'eni] Αφσάρ., Τσουχούρ., Φάρασ. Πληθ. χαρανιά [xaraˈɲa] Ανακ., Ποτάμ. ...