ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

χαρανί ( ουσ. ουδ. ) χαρανί [haraˈni] Αραβαν., Μαλακ., Σίλ., Σινασσ., Φερτάκ. χαρι-ένι [xari'eni] Αφσάρ., Τσουχούρ., Φάρασ. Πληθ. χαρανιά [xaraˈɲa] Ανακ., Ποτάμ. ...

χάραπας (ουσ. ουδ.) χάραπας [ˈxarapas] Μισθ. χαράπας [xaˈrapas] Μισθ. χαράπα [xaˈrapa] Μισθ. χαράπαν [xaˈrapan] Φλογ. Από το τουρκ. διαλεκτ. επίθ. harap = για φρούτο, κυρ. σταφύλι και μούρο, άγριο ή μικρό (THADS, λ. harab II).

1. Τρύγος Μισθ. Συνών. τρύγος

2. Για κρασί, καλής ή εκλεκτής ποιότητας ό.π.τ. : Χάραπας κρασί (Εξαιρετικό κρασί) Μισθ. -Καρολ. || Ασμ. Χαράπαν κρασ̑ίνε ας φάμε και ας πιούμε (Καλό κρασί ας πιούμε και ας φάμε· άσμ. Πρωτοχρονιάς) Φλογ. -ΚΕΕΛ 1361

3. Γενικότερα, κρασί Μισθ. Συνών. κρασί, κρασόπο, τσαχτίνα

χαραπάτι ( ουσ. ουδ. ) χαραπάτι [xaraˈpati] Σινασσ. χαραbάτ [xara'bat] Μαλακ. ...