χαρίζω
(ρ.)
χαρίζω
[xaˈrizo]
Ανακ., Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Τελμ., Φάρασ.
χαρίζου
[xaˈrizu]
Σίλ., Φάρασ., Φερτάκ.
Αόρ.
χάρ'σα
[ˈxarsa]
Αραβαν., Γούρδ., Φλογ.
χάρτσα
[ˈxartsa]
Φάρασ.
Μεταγν. ρ. χαρίζω = δείχνω εύνοια, δίνω με ευχαρίστηση.
Χαρίζω
ό.π.τ.
:
Χάρ’σεν το σ’ εμέ
(Χάρισέ μου το)
Αραβαν.
-ΙΛΝΕ 403
Ζωγράφος έπ'κε με το μολύβι κοριτσιού το 'κόνα και 'χάρ'σεν το στο σεμαρεμένο τ'
(Ο ζωγράφος έκανε με το μολυβοκόντυλο την εικόνα του κοριτσιού και τη χάρισε στον αρραβωνιαστικό της)
Γούρδ.
-Καράμπ.
Χαρίζω ένα στάμα, κόμμα ας τα Γάγγλες
(Χαρίζω ένα στρέμμα, χωράφι στις Γάγγλες)
Αξ.
-Μαυρ.-Κεσ.
|| Φρ.
Τεός να σε χαρίσ̑'
(Ο Θεός να σoυ χαρίσει˙ Ο Θεός να σου δίνει υγεία, ζωή)
Αραβαν.
-Φωστ.-Κεσ.
Παναά να τους χαρίσει να κάνουσ̑ι τέκνα, καλά να γκετσινdζήσουσι
(Η Παναγιά να τους χαρίσει να κάνουν παιδιά, να ζήσουν καλά˙ ευχή)
Σίλ.
-Κωστ.Σ.
Tεγός να σε χαρίσ' και ποντικός να σε τερίσ'
(Ο Θεός να σου χαρίσει και ποντικός να σε καταστρέψει˙ Οξύμωρη ευχή)
Φερτάκ.
-Αρχέλ.
Τα χρόνια τ' χάρ'σεν τα εσέ
(Τα χρόνια του τα χάρισε σε σένα˙ πέθανε)
Φλογ.
-ΚΕΕΛ 1361
|| Παροιμ.
Ο τατάς τον υιόν ντου χάρτσεν ντ’ αμbέλι του, ο υιός τον ντατάν του α ρω’ίν τζ̑ο δώτσ̑εν ντα
(Ο πατέρας στον γιο του χάρισε το αμπέλι, ο γιος στον πατέρα του μιά ρώγα δεν του έδωσε˙ Για την αχαριστία των παιδιών προς τους γονείς)
Φάρασ.
-Λουκ.Λουκ.
|| Ασμ.
Παρακαλώ σε Παναγιά, προσκυνούμεν σε Θέ μου,
να μας χαρίσεις τα κλειδιά και τ' αναχτήρια 'ντάμα,
ν' ανοίξουμε Χριστού το θύρ' να ζιούμε μέσα τι έσ̑' ( Σε παρακαλώ Παναγιά, σε προσκυνούμε Θεέ μου,
να μας χαρίσεις τα κλειδιά και τ' ανοιχτήρια αντάμα,
ν' ανοίξουμε την πόρτα του Χριστού να δούμε μέσα τι έχει) Μαλακ. -Παχτ. Συνών. γαλαγατιάζω, δωρίζω, μπαγισλαντίζω
να μας χαρίσεις τα κλειδιά και τ' αναχτήρια 'ντάμα,
ν' ανοίξουμε Χριστού το θύρ' να ζιούμε μέσα τι έσ̑' ( Σε παρακαλώ Παναγιά, σε προσκυνούμε Θεέ μου,
να μας χαρίσεις τα κλειδιά και τ' ανοιχτήρια αντάμα,
ν' ανοίξουμε την πόρτα του Χριστού να δούμε μέσα τι έχει) Μαλακ. -Παχτ. Συνών. γαλαγατιάζω, δωρίζω, μπαγισλαντίζω