ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

χάραμα ( ουσ. ουδ. ) χάραμα ['xarama] Μισθ. Πληθ. χαράγματα [xaˈraɣmata] Ποτάμ. χαράματα [xaˈramata] Γούρδ., Σινασσ. ...

χαράμι (ουσ. ουδ.) χαράμι [xaˈrami] Φάρασ. χαράμ' [xaˈram] Μαλακ., Μισθ., Σινασσ. Από το νεότ. επίρρ. χαράμι, το οπ. από το τουρκ. επίθ. haram = απαγορευμένος.

1. Ως επίρρ., χαρακτηρισμός για κάτι που γίνεται ανώφελα, χωρίς κέρδος, άδικα ό.π.τ. : Πήι χαράμ' (Πήγε χαμένος) Μισθ. -ΑΠΥ-ΕΝΔ || Φρ. Τρώγω χαράμια (Τρώω άδικα˙ Γίνομαι άδικος) Μαλακ. -Τζιούτζ. Συνών. ατιέ, βερεσέ :1, γαράλτσα, μποσουνά, τζάμπα :2

2. Επίθ., απλήρωτος Φάρασ. : || Παροιμ. Το χαράμι το ιβάρι παγάζει το χαλάλι το γαϊρίδι (Το απλήρωτο καπίστρι παίρνει μαζί του το πληρωμένο γαϊδούρι˙ Για ένα πολύ μικρό χρέος μπορεί κάποιος να χάσει ολόκληρη περιουσία) Φάρασ. -Λουκ.Λουκ.

χαραμπάς ( ουσ. αρσ. ) χαραbά [xaraˈba] Αραβαν., Σίλ. χαραπά [xaraˈpa] Αραβαν. χαραπάς [xaraˈpas] Φερτάκ. χαραbάθι [xara'baθi] Αραβαν. χιαραbάσι [çaˈrabasi] Μισθ. Πληθ. χαραπάρια [xaraˈparʝa] Αραβαν. ...