Ακαδημία Αθηνών

ΚΕΝΤΡΟΝ ΕΡΕΥΝΗΣ ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΔΙΑΛΕΚΤΩΝ ΚΑΙ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ - Ι.Λ.Ν.Ε.

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
καγιάς ( ουσ. αρσ. ) καγιάς [kaˈʝas] Ανακ., Αραβ. καγιά [kaˈʝa] Αραβ., Δίλ., Ποτάμ., Σινασσ., Τελμ., Τζαλ., Τροχ. qαγιά [qaˈʝa] Μαλακ. γκαγιά [gaˈʝa] Ουλαγ. κ͑αγιά [kʰaˈʝa] Ουλαγ., Φλογ. κ͑αïγιάς [kʰaiˈʝas] Τελμ. γαϊάς [ɣaˈias] Κίσκ., Μισθ., Τσαρικ. γαγιά [ɣaˈʝa] Αραβαν., Ποτάμ., Τελμ., Τσελτ. χαγιάς [xaˈʝas] Σίλ., Σινασσ. χαγιά [xaˈʝa] Σίλατ., Σίλ. ...
καγιατερός (επίθ.) καγιατερό [kaʝateˈro] Σινασσ. Από το θ. της γεν. καγιατ- του ουσ. κάγια, και το παραγωγ. επίθμ. -ερός.
Χαρακτηρισμός πετεινού ή όρνιθας, που έχει ανεπτυγμένο λειρί Σινασσ. Συνών. διπλοφάμπουλος
καγιατσής ( ουσ. αρσ. ) χαγιατσής [xaʝaˈtsis] Σινασσ. ...