-ιάρης
(επίθμ.)
-ιάρης
[-ˈçaris]
Γούρδ., Σινασσ.
-ιάρης
[-ˈaris]
Σινασσ.
-ιάρη
[-ˈʝari]
Σινασσ.
-ιάρ'
[-ˈçar]
Ανακ., Αξ., Μαλακ., Μισθ., Σινασσ.
-ιάρ'
[-ˈʝar]
Αξ., Μαλακ., Σινασσ., Φλογ.
-ιάρ'
[-ˈɲar]
Μισθ., Σίλ.
-ιάρ'
[-ˈar]
Μισθ.
-ιέρης
[-ˈeris]
Φάρασ.
-ιέρη
[-ˈçeri]
Φάρασ., Φκόσ.
-ι-έρ'
[-iˈer]
Φάρασ.
-ιέρ'
[-ˈʝer]
Αφσάρ., Φάρασ.
-ιέρ'
[-ˈer]
Φάρασ.
-άρους
[-ˈarus]
Μαλακ.
-α̈́ρ'
[-ˈær]
Μισθ.
-έρ'
[-ˈer]
Αραβαν.
Θηλ.
-ιέρτσα
[-ˈɲertsa]
Φάρασ.
-ιαρού
[-ʝaˈru]
Σινασσ.
-ιάρα
[-ˈɲara]
Σίλ.
Μεσν. επίθμ. -ιάρης από το επίσης μεσν. -άρης με μορφολογική επανανάλυση σε περιπτώσεις λέξεων που το θ. τους έληγε σε -ι και συνδυάζονταν με το -άρης. Οι τύποι με [e] με [a > e] λόγω του παρακείμενου υγρού. Για την αποβολή της τελικής συλλαβής βλ. Ανδριώτης (1948: 36). Ο τύπ. θηλ. -ιέρτσα από το *-ιέρισσα, το οπ. από το -ιέρ(ης) και το -ισσα. Ο τύπ. -ιαρού με την προσθήκη του θηλ. επιθμ. -ού, και ο τύπ. -ιάρα με την προσθήκη του θηλ. επιθμ. -α.
Μετουσ. ή μεταρρημ. επίθμ. για τον σχηματ. επιθ. τα οποία δηλώνουν εκείνον που χαρακτηρίζεται από ιδιότητα ή χαρακτηριστικό σχετικά με αυτό που εκφράζει η πρωτότυπη λέξη
ό.π.τ.
:
αιματιάρης
(αιματηρός, ματωμένος)
Μαλακ., Ανακ.
αλειμματιέρης
(παχύς)
Φάρασ.
βουτυριάρης
(βουτυρένιος)
Μαλακ., Φλογ.
βρωμιάρης
Μισθ., Φάρασ., Σίλ.
γιαραδιάρης
(πληγωμένος)
Αξ.
γουλιάρης
(λαίμαργος)
Σινασσ.
δακνιέρης
(δαγκανιάρης)
Φάρασ.
κατουριέρης
(κατρουλής)
Φάρασ.
κομbωσιάρης
(απατεώνας, κλέφτης)
Μαλακ.
μυξιάρης
Γούρδ.
σπαστιάρης
(αυτός που τρομάζει εύκολα, φοβητσιάρης)
Σινασσ.
συννεφιέρης
(συννεφιασμένος)
Φάρασ., Φκόσ.
ψεματιάρης
(ψεύτης)
Μαλακ., Αξ.
ψωριάρης
(ψωριάρης)
Φάρασ., Μαλακ., Σινασσ., Φλογ., Σίλατ., Αφσάρ.
Συνών.
-ερός, -ιακός, -ίτικος