ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

κοκονάρι ( ουσ. ουδ. ) κοκονάρ' [kokoˈnar] Μισθ., Ποτάμ. κοκονάι [kokoˈnai] Μισθ. Πληθ. κ̇ικ̇ινάρια [kikiˈnarʝa] Ανακ. κoκινάρια [kociˈnarʝa] Ποτάμ. ...

κοκονοκράξι (ουσ. ουδ.) κοκονοκράξ̑ι [kokonoˈkrakʃi] Φλογ. κοκονακράξ' [kokonaˈkraks] Μαλακ. Από το ουσ. κοκονός και το θ. κραξ- του ρ. κράζω.

Αυγή, η ώρα που λαλεί ο πετεινός ό.π.τ.

κοκονός ( ουσ. αρσ. ) κοκονός [kokoˈnos] Αραβ., Μαλακ., Μισθ., Σεμέντρ. κοκονό [kokoˈno] Δίλ., Μισθ., Τσαρικ. κοκονιός [kokoˈɲos] Αραβαν., Σινασσ., Τελμ., Φερτάκ., Φλογ. κοκονιό [kokoˈɲo] Φερτάκ. κουκουνιός [kukuˈɲos] Σίλ. κοκοϊνός [kokoiˈnos] Σίλ. κουκοϊνός [kukoiˈnos] Σίλ. κουκουϊνός [kukuiˈnos] Σίλ. κοϊκονό [koikoˈno] Αξ., Ουλαγ. κοϊκονός [koikoˈnos] Αξ. ...