ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

κοκκί ( ουσ. ουδ. ) κοκκί [koˈci] Αξ., Μαλακ., Σινασσ., Τροχ., Φλογ. κοκ-κί [kocˈci] Σίλ. κουκκί [kuˈci] Ανακ., Αραβαν., Γούρδ. κοτσ̑ίν [koˈtʃin] Φάρασ. κοτσ̑ί [koˈtʃi] Αφσάρ., Μισθ., Σατ., Τσουχούρ., Φάρασ., Φκόσ. κοdζ̑ί [koˈdʒi] Σατ., Φάρασ., Φκόσ. γκοdζ̑ί [goˈdʒi] Αξ., Κίσκ., Τσουχούρ., Φάρασ. κουτσ̑ί [kuˈtʃi] Φάρασ. κουdζ̑ί [kuˈdʒi] Αφσάρ. κότσι [ˈkotsi] Μισθ. ...

κοκκινικός (επίθ.) κοκκινικό [kociniˈko] Μισθ. Από το επίθ. κόκκινος και το παραγωγ. επίθμ. -ικός.

Κοκκινωπός : Κοκκινικό χτέρια (Κοκκινωπά λιθάρια) Μισθ. -Κωστ.Μ.

κοκκολογώ ( ρ. ) κοκκολογώ [kokoˈloɣo] Σινασσ., Τζαλ. ...