Ιουδαίος
(ουσ. αρσ.)
Πληθ.
Γιοδαιούς
[ʝοðeˈus]
Φάρασ.
Από το μεταγν. ουσ. Ἰουδαῖος, όπου και νεότ. τύπ. Ὀγουδαῖοι και γι-Ογουδαῖοι.
Εβραίος
:
ς γεορτής το μέγα την ημέρα ’ς βραδινός τον ταρό οι τζιράχοι ήσαν ’ς έν’ τόπας σωρεμένα ’σ' Γιοδαιούς το φόβε
(Αργά εκείνη την ημέρα της μεγάλης γιορτής οι μαθητές ήταν συγκεντρωμένοι (όλοι μαζί) σ' ένα μέρος επειδή φοβόντουσαν τους Ιουδαίους = Ιωάνν. 20.19 Οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνημγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων)
Συνών.
Γιαχουντής, Ισραήλης, Τσιφούτης :1