κισσός (ουσ.) κισσός [ciˈsos] Σινασσ.

Σινασσός

τσ̑ισσός [tʃiˈsos] Φάρασ.

Φάρασα

Ουδ. τσ̑ισσόδι [tʃiˈsoði] Φάρασ.

Φάρασα

Πληθ. τσ̑ισσόδε [tʃiˈsoðe] Φάρασ.

Φάρασα

Από το αρχ. ουσ. κισσός. O τύπ. ουδ. τσ̑ισσόδι από τον πληθ. τσ̑ισσόδε του αρσ. Κατά τον Dawkins (1916: 609) από αμάρτ. ουσ. κισσόδιον, υποκορ. του αρχ. κισσός.

Το αναρριχώμενο φυτό Χέδερα η έλιξ (Hedera helix) της οικογενείας των Αραλιιδών (Αraliaceae), κοινώς κισσός ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Έβγκη σο κάdζ̑ιν μπάνου τζ̑’ 'ενότουν αν τσ̑ισσόδι (Ανέβηκε πάνω στο βράχo και έγινε κισσός (ενν. η νύφη)) Φάρασ.

Φάρασα

-ΚΜΣ-Θεοδ.

ΚΜΣ-Θεοδωρίδη 2017

|| Ασμ. Το πόι σου ένι, άνα μ', αχ αντί τσ̑ισσόδι
η χαραή σου, άνα μου, ένι ανdί τσ̑υδώνι ((Το μπόι σου είναι, μάνα μου, αχ σαν κισσός
το πρόσωπό σου είναι, μάνα μου, σαν κυδώνι)) Φάρασ.

Φάρασα

-Λαμπρ.

Λαμπρόπουλος 2005

κιστράχι ( ουσ. ουδ. ) κι̂σράχ' [kɯsˈrax] Φλογ. γι̂στράχ̇ι [ʝɯˈstraxi] Φάρασ. γι̂στράχ’ [ɣɯˈstrax] Αξ. Θηλ. γιστράχα [ʝiˈstraxa] Σίλ. Πληθ. κι̂στράχα [kɯˈstraxa] Φάρασ. ...