ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

κομίρι ( ουσ. ουδ. ) κӧμΰρ' [køˈmyr] Τροχ., Φερτάκ. κϋμΰρ' [cyˈmyr] Φερτάκ. κ͑ομούρι [kʰoˈmuri] Σίλ. καμούρ' [kaˈmur] Μαλακ. γομούρ' [ɣoˈmur] Μισθ. Πληθ. κομίρια [koˈmirʝa] Σίλατ., Τροχ., Φλογ. κӧμΰρια [køˈmyrʝa] Τελμ. κομούρια [koˈmurʝa] Σίλ. ...

κομιριώνα (ουσ. ουδ.) κομιριώνα [komiˈrʝona] Σίλατ. Aπό το ουσ. κομίρι και το παραγωγ. επίθμ. -(ι)ώνας.

Αποθήκη κάρβουνου : Σέμην αν ντο μικρό σο κομιριώνα (Ο μικρότερος μπήκε στην καρβουναποθήκη) Σίλατ. -Dawk.

κομιρτζής ( ουσ. αρσ. ) κομϋρτζ̑ής [komyrˈdʒis] Αξ. κομιρτζής [komirˈdzis] Μαλακ. κομουρτσής [komurˈtsis] Φάρασ. κομϋρτζ̑ή [komyrˈdʒis] Αξ. Πληθ. κομιρτζήδοι [komirˈdziði] Μαλακ. κομϋρτζ̑ήγες [komyrˈdʒiʝes] Αξ. κομϋρτζ̑ήε [komyrˈdʒie] Αξ. ...