κολλώ (ρ.) κολλώ [koˈlo] Ανακ., Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Μαλακ., Μισθ., Σίλ., Σινασσ., Τελμ., Φερτάκ., Φλογ.

Ανακού, Αξός, Αραβανί, Γούρδονος, Μαλακοπή, Μισθί, Σίλλη, Σινασσός, Τελμησσός, Φερτάκαινα, Φλογητά

κολλού [koˈlu] Ουλαγ.

Ουλαγάτς

κοώ [koˈo] Φάρασ.

Φάρασα

κολλάω [koˈlao] Φάρασ.

Φάρασα

κοάω [koˈao] Φάρασ.

Φάρασα

κουγώ [kuˈɣo] Φάρασ.

Φάρασα

κολλούω [koˈluo] Γούρδ.

Γούρδονος

Παρατατ. κόλλανα [ˈkolana] Αξ., Μισθ., Τροχ.

Αξός, Μισθί, Τροχός

κόλλεινα [ˈkolina] Τελμ.

Τελμησσός

κολλάνκα [koˈlaŋka] Φάρασ.

Φάρασα

Αόρ. κόλλησα [ˈkolisa] Σινασσ.

Σινασσός

κόλλτσα [ˈkoltsa] Μισθ.

Μισθί

Μτχ. κολλ’μένου [kolˈmenu] Σίλ.

Σίλλη

Αρχ. ρ. κολλῶ. Κατά τον Dawkins (1916: 611), η σημ. ‘ψήνω’ εκ του ότι τα ψωμιά κολλιούνται στα πλαϊνά τοιχώματα του ταντουριού. Πβ. κωλώ

1. Κολλώ Ανακ., Μισθ., Φάρασ.

Ανακού, Μισθί, Φάρασα

: Βάνκανε ένα ξύλο πάνου σο δέντρο πλατύ, κολάνκανε μαστίχα σειρές σειρές και τα πουλιά κολάνκανε πολλά εκεί, και μετά τα πιάνκανε (Έβαζαν ένα πλατύ ξύλο πάνω στο δέντρο, κολλούσαν μαστίχα σειρές-σειρές και τα πουλιά κολλούσαν πολλά εκεί, και μετά τα πιάνανε) Φάρασ.

Φάρασα

-ΕΚΠΑ 2142

Παπαδοπούλου 1974

Παίρκαμε ένα φκατζόκο και το παένκαμε σην εικόνα του άγιου· άμα κολλάνκε το φκατζόκο σην εικόνα με το τρίτη φορά, θα γινότανε κάτι που θέλκαμε (Παίρναμε ένα πλατύ πετραδάκι και το πηγαίναμε στην εικόνα του αγίου· αν κολλούσε το πετραδάκι στην εικόνα με την τρίτη φορά, θα γινόταν κάτι που θέλαμε) Φάρασ.

Φάρασα

-ΕΚΠΑ 2142

Παπαδοπούλου 1974

Τα κόπρια τσι κόλλαναν έτσι σα ντουβάρια (Την κοπριά την κόλλαγαν έτσι στους τοίχους) Μισθ.

Μισθί

-ΑΠΥ-ΕΝΔ

ΑΠΥ-ΕΝΔ

Τα Σ̑ινασ̑ίτ' κόλλαναν (Οι Σινασίτες κόλλαγαν, δηλ. δεν έφευγαν) Ανακ.

Ανακού

-Κωστ.Α.

Κωστάκης 1963

Έβαζαν απού άλουγου ντου ουρά τ' τρίχα για να κολλήσ' καλά εκείνου δου τσαμούρ' (Έβαζαν τρίχες από ουρά αλόγου για να κολλήσει καλά εκείνη η λάσπη) Μισθ.

Μισθί

-ΑΠΥ-ΕΝΔ

ΑΠΥ-ΕΝΔ

Κόλλτσα δα μι Logo 'νταρά (Τα κόλλησα με κόλλα Logo τώρα) Μισθ.

Μισθί

-ΑΠΥ-Καρατσ.

ΑΠΥ-Καρατσ.

|| Παροιμ. Είσ' ανdί 'αγού το κάκι, νε μυράς, νε κοάς (Είσαι σαν του λαγού το σκατουλάκι, ούτε μυρίζεις ούτε κολλάς˙ για ασήμαντους ανθρώπους που δεν κάνουν ούτε για φίλοι ούτε για εχθροί) Φάρασ.

Φάρασα

-Λουκ.Λουκ.

Λουκόπουλος/Λουκάτος 1951

Συνών. γιαπιστίζω :1, γιαπιστιρντίζω :1

β. H μτχ. κολλ’μένου, κολλητός Σίλ.

Σίλλη

: 'ρώ του σπίτσ̑ι κι είσ̑ι ένα ντουλάbι· οπ' qουγιουμτζ̑ή εναίκας οdά κολλημένου 'του (Αυτό το σπίτι είχε ένα ντουλάπι· ήταν κολλημένο (δίπλα) στο δωμάτιο της γυναίκας του χρυσοχόου ) Σίλ.

Σίλλη

-Dawk.

Dawkins 1916

2. Φουρνίζω Ανακ., Αξ., Μαλακ., Μισθ., Ουλαγ., Σίλ., Σινασσ., Τελμ.

Ανακού, Αξός, Μαλακοπή, Μισθί, Ουλαγάτς, Σίλλη, Σινασσός, Τελμησσός

: Τυπώνω ψωμιά και θα κολλήσω (Πλάθω ψωμιά και θα φουρνίσω) Σινασσ.

Σινασσός

-Αρχέλ.

Αρχέλαος 1899

Κολλού σεπέα (Φουρνίζω ψωμιά) Ουλαγ.

Ουλαγάτς

-Κεσ.

Κεσίσογλου 1951

Σ̑ήμερ' ζουμώνου, σε κολλήσου (Σήμερα ζυμώνω, θα φουρνίσω) Σίλ.

Σίλλη

-Κωστ.Σ.

Κωστάκης 1968

Εκεί ναίκα κόλλεινεν ψωμιά (Εκείνη η γυναίκα έψηνε ψωμιά στο ταντούρι) Τελμ.

Τελμησσός

-ΚΜΣ-Θεοδ.

ΚΜΣ-Θεοδωρίδη 2017

Ντα μπιντιάϊα κόλλαναν σου τουντούρ' (Τα ψωμιά ψήνονταν στο φούρνο) Μισθ.

Μισθί

-Κοτσαν.

Κοτσανίδης 2006

Ένα μέρα πήγεν να κολλήσ̑' το ζ̑υμάρι τ' (Μιά μέρα πήγε να φουρνίσει το ζυμάρι της) Αξ.

Αξός

-Dawk.

Dawkins 1916

|| Ασμ. Μάνα, ζύμου, μάνα, κόλλα· ψήσε μας παξιμάδια
Ο βασιλιάς μας όρισε να πάμ' αύριον ταξίδι
Mε δάκρυα τα ζύμωνα, με τα κλαίτα τα κόλλησα (Μάνα, ζύμωσε, μάνα, φούρνισε· ψήσε μας παξιμάδια
Ο βασιλιάς μας όρισε να παμε αύριο ταξίδι
Mε δάκρυα τα ζύμωνα, με τα κλάματα τα έψησα) Σινασσ.

Σινασσός

-Lag.

Lagarde 1886

Συνών. φουρναρίζω

κολοβέστρα ( ουσ. θηλ. ) κολοβέστρα [koloˈvestra] Αξ. κιουλουβέστρα [culuˈvestra] Γούρδ. γκιολεβέστρα [ɟοleˈvestra] Αραβαν. κολεβέστρα [koleˈvestra] Αξ. κοβελέστρα [koveˈlestra] Φλογ. κοβελίστρα [koveˈlistra] Φλογ. ...