ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

κολές ( ουσ. αρσ. ) κολές [koˈles] Σινασσ., Φάρασ. κολέ [koˈle] Μαλακ. κολα̈́ς [koˈlæs] Αφσάρ. κοελα̈́ς [koeˈlæs] Κίσκ. Πληθ. κολέδια [koˈleðʝa] Μαλακ. Θηλ. κ͑ολέσα [kʰoˈlesa] Σινασσ. ...

κόλλημα (ουσ. ουδ.) κόλλημα [ˈkolima] Μισθ., Ουλαγ., Σινασσ. κόλλ'μα [ˈkolma] Ανακ. Από το αρχ. ουσ. κόλλημα = ό,τι είναι κολλημένο ή στερεωμένο με κάτι άλλο.

Ψήσιμο του ψωμιού, το οπ. γίνεται με επικόλληση της ζύμης στα τοιχώματα του ταντουριού ό.π.τ. : Σεπεγιού ντο κόλλημα ντο τουνdούρ νίσκεται (Το ψήσιμο του ψωμιού γίνεται στο φούρνο) Ουλαγ. -Κεσ. Πβ. κάφτημα, ψήσιμο :1

κόλλυβο ( ουσ. αρσ. ) κόλλυφου [ˈkolifu] Σίλ. κόλλ'φου [ˈkolfu] Σίλ. κόβλο [ˈkovlo] Αξ. Πληθ. κόλλυβα [ˈkoliva] Αφσάρ., Φάρασ. κόλλ'βα [ˈkolva] Δίλ., Ποτάμ. κόλλ'φα [ˈkolfa] Ανακ., Μαλακ., Μισθ., Σίλ., Τροχ., Τσαρικ., Φλογ. κόφλα [ˈkofla] Αραβαν., Γούρδ. κόβλα [ˈkovla] Ουλαγ., Σίλατ., Σινασσ., Τροχ., Φερτάκ. ...