κόνωμα (ουσ. ουδ.) κόνωμα [ˈkonoma] Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Ουλαγ.

Αξός, Αραβανί, Γούρδονος, Ουλαγάτς

κόνουμα [ˈkonuma] Μαλακ., Μισθ.

Μαλακοπή, Μισθί

Γεν. κονωμάτ' [konoˈmat] Αξ.

Αξός

Από το μεταγν. ουσ. κένωμα με υποχωρητ. αφομ.

1. Χύσιμο, άδειασμα ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Λερογιού ντο κόνωμα (Το χύσιμο του νερού) Ουλαγ.

Ουλαγάτς

-Κεσ.

Κεσίσογλου 1951

Συνών. άχτημα

2. Εκσπερμάτωση Μισθ.

Μισθί

κονώνω (II) ( ρ. ) Αόρ. κόνωσα [ˈkonosa] Φλογ. ...