ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

κόνωμα ( ουσ. ουδ. ) κόνωμα [ˈkonoma] Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Ουλαγ. κόνουμα [ˈkonuma] Μαλακ., Μισθ. Γεν. κονωμάτ' [konoˈmat] Αξ. ...

κονώνω (II) (ρ.) Αόρ. κόνωσα [ˈkonosa] Φλογ. Από το μεσν. ουσ. ἀκόνιν (< αρχ. ἀκόνη) και το παραγωγ. επίθμ. -ώνω, και με αποβ. του αρκτ. [a] (πβ. και μεσν. ρ. ἀκονίζω, όπου και τύπ. ‘κονίζω (< αρχ. ρ. ἀκονάω-ῶ). Εναλλακτικά, ο τύπ. κόνωσα από τον αορ. κόνισα του ρ. ακονίζω, με αφομ. (Dawkins 1916: 611).

Ακονίζω Φλογ. Συνών. ακονίζω, γιαλαΐζω, κιοστραντίζω

κοπάδι ( ουσ. ουδ. ) κοπάδ' [koˈpað] Μισθ. κουπάτ' [kuˈpat] Μισθ. Πληθ. κοπάdια [koˈpadʝa] Αξ. ...