ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

κοπάδι ( ουσ. ουδ. ) κοπάδ' [koˈpað] Μισθ. κουπάτ' [kuˈpat] Μισθ. Πληθ. κοπάdια [koˈpadʝa] Αξ. ...

κοπανιά (ουσ. θηλ.) κουπανέ [kupaˈne] Τσουχούρ., Φάρασ. Μεσν. ουσ. κοπανιά, το οπ. από το ρ. κοπανίζω και το παραγωγ. επίθμ. -ιά (<-έα).

1. Χτύπημα : Κουπάντσεν τα αν καό κουπανέ (Του έδωσε ένα γερό χτύπημα) Φάρασ. -Θεοδ.Παραδ. Συνών. δόσιμο, δόσμα, κρούσιμο, τοκάτι, τσάκωμα

2. Ξύλοδαρμός, ξυλοφόρτωμα : Μου κατσέφ' νυφόκκου, τα δύου μας παλί γλύτουσαμι την κουπανέ! (Μη μιλάς, νυφούλα μου, οι δυό μας πάλι γλυτώσαμε το ξύλο!) Τσουχούρ. -ΑΠΥ-Bağr. Συνών. κοπάνισμα :2, κρούσιμο, κοτέκι :2, ξυλιά, ξύλο :3, φάγισμα

κοπανίζω ( ρ. ) κοπανίζω [kopaˈnizo] Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Ποτάμ., Σινασσ., Φλογ. κοπανίζου [kopaˈnizu] Σίλ. κουπανίζω [kupaˈnizo] Αραβαν., Γούρδ., Μαλακ., Ουλαγ., Ποτάμ., Σατ., Φάρασ. κουπανίζου [kupaˈnizu] Αφσάρ., Μισθ., Σίλ., Τσουχούρ. γκουμπανίζω [gubaˈnizo] Φάρασ. κουπανώ [kupaˈno] Μισθ., Σίλ. καπανίζω [kapaˈnizo] Σίλ. κουβάζω [kuˈvazo] Ποτάμ. Παρατατ. κουπάνιζα [kuˈpaniza] Αραβαν. Αόρ. κοπάν'σα [kοˈpansa] Σίλ., Φάρασ. ...