ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

τσακτσίρι ( ουσ. ουδ. ) τσ̑αχτσ̑ίρ' [tʃax'tʃir] Ανακ., Σίλατ., Σινασσ. ...

τσάκωμα (ουσ. ουδ.) τσάκωμα [ˈtsakoma] Αξ., Αραβ., Γούρδ., Φλογ. τσ̑άκουμα [ˈtʃakuma] Αξ., Μισθ., Σίλ., Φάρασ. σάκωμα [ˈsakoma] Ουλαγ. Από το μεσν. ουσ. τσάκωμα (γρ. τζάκωμα), το οπ. από μεσν. ρ. τσακώνω με παραγωγ. επίθμ. -μα.

1. Σπάσιμο, θραύση ό.π.τ.

β. Κάταγμα Αραβ., Μαλακ., Μισθ.

γ. Κοπάνισμα, π.χ. πληγουριού Αξ.

2. Χτύπημα Αξ. Συνών. δόσιμο, δόσμα, κοπανιά, κρούσιμο, τοκάτι

3. Τσάκιση ενδύματος Μαλακ.

τσακώνω ( ρ. ) τσακώνω [tsaˈkono] Ανακ., Αραβαν., Μαλακ., Σινασσ., Τσαρικ., Φάρασ., Φερτάκ., Φλογ. τσ̑ακώνω [tʃaˈkono] Αξ., Τελμ. τσακώνου [tsaˈkonu] Σίλ., Φάρασ. τσ̑ακώνου [tʃaˈkonu] Μισθ., Τσαρικ. σακώνω [saˈkono] Αραβαν., Ουλαγ. Παρατατ. τσ̑άκωνα [ˈtʃakona] Αξ. τσάκουνα [ˈtsakuna] Μισθ. τσακώνκα [tsaˈkoŋka] Φάρασ. Αόρ. τσάκουσα [ˈtsakusa] Μισθ. τσάκ'σα [ˈtsaksa] Φάρασ. ...