κρούσιμο (ουσ.) κρούσιμο [ˈkrusimo] Γούρδ.

Γούρδονος

κρούσ̑ιμο [ˈkruʃimo] Αξ., Αραβαν.

Αξός, Αραβανί

κρούσιμου [ˈkrusimu] Μισθ.

Μισθί

κρούσ̑ιμου [ˈkruʃimu] Μαλακ.

Μαλακοπή

κρούσ̑ιμα [ˈkruʃima] Μισθ.

Μισθί

Από το νεότ. ουσ. κρούσιμον (πβ. Ἀγαπ. Γεωπον. 209.12 «σκοτωμένη σάρκα ἀπό λίθον ἤ ξύλον ἤ ἄλλο κρούσιμον»), το οπ. από το ρ. κρούω και το παραγωγ. επιθμ. -σιμο.

1. Χτύπημα ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Ασ' χύρας το κρούσιμο έγνωσα (Από το χτύπημα της πόρτας ξύπνησα) Γούρδ.

Γούρδονος

-Καράμπ.

Καράμποδος 1948

Συνών. δόσιμο, δόσμα, κοπανιά, τοκάτι, τσάκωμα

2. Δάρσιμο, ξυλοφόρτωμα Μισθ.

Μισθί

: Σακάτιψιν ντου απ΄του κρούσιμου (Τον σακάτεψε στο ξύλο) Μισθ.

Μισθί

-Κοτσαν.

Κοτσανίδης 2006

Κρεύ' ένα γερό κρούσ̑ιμα (Του χρειάζεται ένα γερό ξύλο) Μισθ.

Μισθί

-ΙΛΝΕ 887

Κωστάκης 1967

Συνών. κοπανιά, κοπάνισμα, κοτέκι :2, ξύλο, φάγισμα

3. Τσάπισμα, ξεχορτάριασμα Μισθ.

Μισθί

: Νεγγιριώνα τ͑ελ' κρούσ̑ιμα, γιομώη χορτάρια (Το περιβόλι θέλει καθάρισμα, γέμισε χορτάρια) Μισθ.

Μισθί

-Κωστ.Μ.

Κωστάκης 1977

Συνών. ρύξιμα :2

κρούσταλλο ( ουσ. ουδ. ) κρούσταλλο [ˈkrustalo] Μισθ., Σίλατ., Σινασσ. ...