κροτώ (ρ.) κροτάω [kroˈtao] Φάρασ.

Φάρασα

Παρατατ. κροτάν'κα [kroˈtanka] Φάρασ.

Φάρασα

Αόρ. κρότ'σα [ˈkrotsa] Φάρασ.

Φάρασα

Από το αρχ. ρ. κροτῶ = θορυβώ προκαλώντας κρότο.

1. Θορυβώ, κροτώ : || Φρ. Κρούμ’ τα, κροτά (To βαράμε και κροτά˙ γλεντάμε) Φάρασ.

Φάρασα

-ΚΜΣ-ΚΠ344Β

ΚΜΣ-ΚΠ344Β

Συνών. ζιγαρτίζω, ζιριλτίζω, κατακροτώ

2. Διαλαλώ, διατυμπανίζω

3. Τουφεκίζω

κρούεμα ( ουσ. ουδ. ) κρούεμα [ˈkruema] Φάρασ. ...