ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

γκουνάχι ( ουσ. ουδ. ) γκουνάχι [guˈnaçi] Φάρασ. γκουνάχ' [guˈnax] Ουλαγ. κουνάχ̇ι [kuˈnaxi] Φάρασ. κουνάχι [kuˈnaçi] Σατ., Φάρασ. κιουνάχι [cuˈnaçi] Σίλ. Θηλ. κουνάχα [kuˈnaxa] Τσουχούρ. ...

γκουναχκέρ (ουσ.) γκουναχκέρ [gunaˈxcer] Ουλαγ. κουναχκιάρ [kunaxˈcar] Αραβ. κουναχκέρ [kunaxˈcer] Φάρασ. κουναχκ̇έρ [kunaxˈker] Φάρασ. κουναχκ̇έρ’τ͑σα [kunaxˈkertʰsa] Φάρασ. κουναχκ̇α̈́ρ [kunaxˈkær] Αφσάρ. γκιουλαχτσ̑άρ [ɟulaxˈtʃar] Μισθ. Ουδ. κουναχκ̇έρι [kunaxˈkeri] Φάρασ. κουναχκ̇α̈́ρ’τ͑σα [kunaxˈkærtʰsa] Αφσάρ. κουναχκ̇α̈́ρι [kunaxˈkæri] Αφσάρ. Απο το τουρκ. ουσ. günahkâr = αμαρτωλός.

Αμαρτωλός ό.π.τ. : Το ντοβά του κουναχκιάρ (Η προσευχή του αμαρτωλού) Αραβ. -Νίγδελ.Λ. Συνών. κριμάτης, μαύρος :2

γκουντί ( ουσ. ουδ. ) γκουdί [guˈdi] Ανακ. κουτί [kuˈti] Αξ., Ουλαγ., Σινασσ., Φλογ. ...