κερκέλλι (ουσ. ουδ.) κ͑ερκέλλ' [kʰerˈcel] Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Μισθ.

Αξός, Αραβανί, Γούρδονος, Μισθί

κιρκέλλι [cirˈceli] Σινασσ.

Σινασσός

κιρκέλλ' [cirˈcel] Σίλατ.

Σίλατα

χαρχούλι [xarˈxuli] Φάρασ.

Φάρασα

Από το μεσν. ουσ. καρκάλλιον = κάλυμμα (< μεταγν. καρακάλλιον < λατιν. caracalla = κουκούλα κεφαλής που κρέμεται και στους ώμους). Για την ετυμολ. της λ. βλ. Κουκουλές (1923: 191-193). Η λ. σε πολλά ν.ε. ιδιώμ. με τύπ. καρκάλλι, χαρχάλλι, κακάλλι, πβ. και τουρκ. διαλεκτ. ουσ. kerkel = γαλοπούλα (THADS, λ. kerek IV). Βλ. ΙΛΝΕ, λ. διπλοκαρκαλλάτος. Λιγότερο πιθ. η ετυμολόγ. από το νεότ. ουσ. κερκέλλι = κρίκος < μεσν. κέρκελλον < λατιν. cercellus.

1. Τα κόκκινα σαρκώματα που κρέμονται κάτω από το ράμφος της κότας ή του πετεινού Μισθ., Φάρασ.

Μισθί, Φάρασα

Συνών. κερκελλίτσα

2. Σκουλαρίκι Αραβαν., Γούρδ., Σίλατ., Σινασσ.

Αραβανί, Γούρδονος, Σίλατα, Σινασσός

Συνών. κουπέ

3. Σταφυλή Σινασσ.

Σινασσός

κερκελλίτσα ( ουσ. θηλ. ) κερκελλίτσα [cerceˈlitsa] Μισθ. Πληθ. κ͑ερκελλίτσις [kʰerceˈlitsis] Μισθ. ...