κερούλι (ουσ. ουδ.) κερούλι [ceˈruli] Ανακ.

Ανακού

κερούλ' [ceˈrul] Αξ.

Αξός

Πληθ. κερούλια [ceˈruʎa] Ουλαγ., Ποτάμ.

Ουλαγάτς, Ποτάμια

Από το μεσν. ουσ. κηρούλλιον/κηρούλιον (< λατιν. cerula) = κερί.

1. Κλωστή για κερί ό.π.τ.

ό.π.τ.

Συνών. κερόραμμα, κεροστούπι, φιτίλι :1

2. Κεράκι Ανακ., Ποτάμ.

Ανακού, Ποτάμια

: Ήφτω το κερούλι (Ανάβω το κεράκι) Ανακ.

Ανακού

-Κωστ.Α.

Κωστάκης 1963

κερπετσιώνας ( ουσ., επίθ. ) κιαρπετσ̑ώνας [carpeˈtsçonas] Μισθ. κιαρπετσώνας [carpeˈtsonas] Μισθ. γκιαρπετσ̑ώνας [ɟarpeˈtsçonas] Μισθ. ...