κουπέ (ουσ.) κουπέ [kuˈpe] Μαλακ.

Μαλακοπή

κιουπά [cuˈpa] Μισθ.

Μισθί

κουπές [kuˈpes] Φάρασ.

Φάρασα

Πληθ. κουπέδια [kuˈpeðʝa] Ανακ., Μαλακ., Φλογ.

Ανακού, Μαλακοπή, Φλογητά

κ͑ουπάδα [kʰuˈpaða] Κίσκ.

Κίσκα

Από το τουρκ. ουσ. küpe = σκουλαρίκι, όπου και διαλεκτ. τύπ. kupe.

Σκουλαρίκι ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Ένα ζ̑υ κουπέδια (Ένα ζευγάρι σκουλαρίκια) Φλογ.

Φλογητά

-ΙΛΝΕ 812

Κωστάκης 1962

Δεβάσκαν σα τία κ͑ουπάδα (Πέρναγαν σκουλαρίκια στα αφτιά) Κίσκ.

Κίσκα

-ΚΜΣ-ΚΠ376

ΚΜΣ-ΚΠ376

Συνών. βέργα, κερκέλλι

κουπές ( ουσ. αρσ. ) κουπές [kuˈpes] Ποτάμ., Σινασσ., Τροχ., Τσελτ. κουbέ [kuˈbe] Ποτάμ., Φάρασ. γουπές [ɣuˈpes] Τσελτ. γουπέ [ɣuˈpe] Μισθ., Τσαρικ. Πληθ. κουπέε [kuˈpee] Μισθ., Τσαρικ., Τσελτ. γουπέια [ɣuˈpeia] Μισθ. γουπα̈́α [ɣuˈpæa] γουπέις [ɣuˈpeis] Μισθ. ...