Άγουστος
(ουσ. αρσ.)
Άγουστος
[ˈaɣustos]
Ανακ., Σατ., Σινασσ., Τζαλ., Φλογ.
Άγουστους
[ˈaɣustus]
Σίλ.
Άβοστος
[ˈavostos]
Τσαρικ., Φερτάκ.
Από το μεταγν. ουσ. Αὔγουστος, όπου ήδη μεταγν. (βλ. DGE) αλλά και μεσν. τύπ. Ἄγουστος (< ήδη δημώδ. λατιν. Agustus), από όπου έγινε δανεισμός προς την τουρκ. με τον τύπ. ağustos. Ο τύπ. Άγουστος σε πολλά ν.ε. ιδιώμ. (ΙΛΝΕ, λ. Αὔγουστος).
1. O μήνας Αύγουστος
ό.π.τ.
:
Άγουστους μη μας τσ̑αλντίσει
(Να μη μας κάψει ο Αύγουστος)
Σίλ.
-Κωστ.Σ.
|| Παροιμ.
Ασ' το Μάρτη καλοκαίρι κι ασ' τον Άγουστο χειμώνας
(Απ' το Μάρτη καλοκαίρι κι απ' τον Αύγουστο χειμώνας˙ οι εποχές αλλάζουν νωρίτερα από ό,τι νομίζουμε)
Σινασσ.
-Αρχέλ.
Και οσία Μαρία φοβήθη ασ' σου Μαρτιού τα κρύα και ασ' σου Αγούστου τα ζέστες
(Και η οσία Μαρία φοβήθηκε από του Μάρτη τα κρύα και από του Αυγούστου τις ζέστες˙ τον Μάρτιο κάνει πολύ κρύο και τον Αύγουστο πολλή ζέστη)
-Κωστ.Α.
Συνών.
Αμπαριστής, χαρμαντζής
2. Οι φωτιές του κλήδονα, που σε άλλες περιοχές ανάβονται εθιμικά στην εορτή του Αγ. Ιωάννου στις 24 Ιουνίου, αλλά στα Φερτάκαινα την 1η Αυγούστου
Φερτάκ.
Συνών.
λούλα :2